โรคเก๊าท์

ในระยะแรกๆ ของโรคอาการข้ออักเสบจะเป็นไม่บ่อยนัก อาจเป็นเพียงปีละ 1-2 ครั้ง แต่เมื่อปล่อยให้กรดยูริกสูงเป็นระยะเวลานานและไม่ได้รับการรักษาที่ถูกต้อง อาการข้ออักเสบเฉียบพลันจะกำเริบบ่อยขึ้น ในแต่ละครั้งจะเป็นนานขึ้น และจะเริ่มพบการเกิดข้ออักเสบบริเวณข้อระยางค์บนของร่างกาย เช่น ข้อมือ ข้อศอก บางรายอาจมีข้ออักเสบเกิดขึ้นพร้อมกันหลายข้อก็ได้

นอกจากนี้หากปล่อยทิ้งไว้เป็นระยะเวลานาน จะทำให้มีการตกตะกอนของผลึกเกลือยูเรตตามเนื้อเยื่อต่างๆ ซึ่งในระยะแรกผลึกจะสะสมอยู่ในเยื่อบุข้อ ต่อมาจะสะสมบริเวณรอบๆ ข้อ รวมไปถึงใต้ผิวหนัง ทำให้เกิดกลุ่มก้อนหรือปุ่มใต้ผิวหนัง เรียกว่า “ก้อนโทฟัส” พบได้บ่อยที่นิ้วเท้า ตาตุ่ม เอ็นร้อยหวาย ข้อศอก นิ้วมือ รวมไปถึงใบหู ซึ่งส่งผลเสียต่อบุคลิกภาพ และบางครั้งอาจแตกออกมาเป็นผงคล้ายชอล์ก ทำให้เกิดแผลเรื้อรังและติดเชื้อแบคทีเรียซ้ำซ้อนได้ ที่สำคัญก้อนโทฟัสเหล่านี้ยังสามารถกัดกร่อนกระดูก ทำให้เกิดข้ออักเสบเรื้อรัง ข้อผิดรูป และมีภาวะทุพพลภาพตามมา

นอกเหนือจากอาการที่เกิดขึ้นบริเวณข้อ การมีกรดยูริกสะสมในร่างกายมากเป็นเวลานาน จะทำให้ผู้ป่วยมีโอกาสเกิดโรคแทรกซ้อนเหล่านี้ได้ เช่น นิ่วจากกรดยูริกในระบบทางเดินปัสสาวะ ถ้ามีการตกตะกอนในเนื้อไตจะทำให้เกิดภาวะไตอักเสบเรื้อรัง นำไปสู่ภาวะไตเสื่อม นอกจากนี้หากกรดยูริกในเลือดสูงจะเพิ่มโอกาสเกิดโรคความดันโลหิตสูง โรคหัวใจและหลอดเลือด เพิ่มความเสี่ยงต่อการเป็นโรคเบาหวาน โรคไขมันในเลือดสูงและภาวะหลอดเลือดแดงแข็งได้มากกว่าคนปกติ