1. ออกกำลังกาย พิชิตโรค ชวนผู้สูงอายุไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ หรือที่ลานกว้าง จะช่วยป้องกันภาวะโรคกระดูกพรุน เริ่มจากการเดินช้า ๆ สลับกับเดินเร็ว เพื่อเป็นการเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ เพลินไปกับการมองดอกไม้ต้นไม้ หรือจะกระตุ้นด้วยกิจกรรมใหม่ ๆ เช่น โยคะผู้สูงอายุ ไทเก๊ก หรือการเต้นลีลาศ

2. แชร์ความรู้ แบบวิทยากรมือ 1 กิจกรรมรูปแบบนี้จะช่วยให้ผู้สูงอายุได้ตระหนักถึงคุณค่าของตัวเองมากขึ้นด้วยการใช้วุฒิภาวะและประสบการณ์ที่ตนมี จึงสามารถเป็นที่ปรึกษา แบ่งปันความรู้ให้กับคนรุ่นใหม่ได้ เช่น งานฝีมือ ทำอาหาร ทำขนมสูตรโบราณ เย็บปักถักร้อย การใช้ชีวิต เป็นต้น การแบ่งปันความรู้เช่นนี้ไม่เพียงแต่ช่วยสืบทอดวิชาชีพให้คงอยู่ แต่ยังทำให้ผู้สูงอายุเกิดความภาคภูมิใจได้อีกด้วย

3. อัพสกิลด้วยซอลฟ์สกิล ใช้เวลาว่างจากการได้เรียนรู้อะไรใหม่ ๆ จะช่วยพัฒนาด้านจิตใจ และยังช่วยให้กระตุ้นสมองใช้จดจำสิ่งใหม่ ๆ เช่น สอนทักษะการถ่ายภาพ หรือสอนการใช้งานสื่อออนไลน์ การเป็นบาริสต้า เป็นต้น

4. ท่องเที่ยวแบบสายชิว ช่วยสร้างความสุขความสนุกได้เป็นอย่างดี ช่วยลดความเบื่อหน่าย และเป็นการเปิดโอกาสให้ผู้สูงอายุได้ทำกิจกรรมร่วมกับคนอื่น เช่น การท่องเที่ยวตามแหล่งอารยธรรมหรือธรรมชาติที่สวยงาม ดูวิถีชีวิตคนท้องถิ่น แต่เราควรดูรายละเอียดการเดินทางให้ดี ให้มีความเหมาะสมกับผู้สูงอายุ ทำให้การท่องเที่ยวได้อย่างราบรื่น

5. ส่งต่อประเพณี สู่ลูกหลาน ทำให้จิตใจของเราสงบ จากความพร้อมหน้าพร้อมตาของครอบครัว ร่วมกิจกรรมในวันสำคัญต่าง ๆ เช่น การทำบุญตักบาตรในวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา หรือการทำกิจกรรมต่าง ๆ กับครอบครัวในวันขึ้นปีใหม่ วันสงกรานต์ ในบางครอบครัวที่ต้องแยกย้ายกันไปทำงานที่อื่น ก็ได้กลับมาพบปะสังสรรค์กัน ช่วยสร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้กับผู้สูงอายุได้

6. พัฒนาสังคม ด้วยจิตอาสา อาจเป็นการช่วยเหลือกิจกรรมทางสังคม ทำจิตอาสาเล็กน้อย ตามสถานที่ต่าง ๆ เช่น บ้านเด็กกำพร้า บ้านพักคนชรา นอกจากจะช่วยให้ผู้สูงอายุรู้สึกจิตใจเบิกบานแล้วยังเป็นการเปิดโอกาสให้ผู้สูงอายุได้เข้าไปพบปะพูดคุยกับคนที่อายุใกล้เคียงกัน เพื่อปรึกษาหรือแชร์ประสบการณ์ในชีวิตร่วมกับผู้อื่นด้วย

7. ฝึกจิตด้วยการปฏิบัติธรรม การปฏิบัติธรรม เช่น สวดมนต์เพื่อระลึกถึงพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ การถือศีล 5 หรือศีล 8 เป็นกิจกรรมที่ผู้สูงอายุมักจะปฏิบัติอยู่เป็นประจำ มีจุดมุ่งหมายเพื่อให้ผู้ปฏิบัติได้สำรวมกาย วาจา ใจ ฝึกกำหนดรู้ในทุก ๆ อิริยาบทและลมหายใจ ธรรมะจึงเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจทำให้ผู้สูงอายุเข้าใจความเป็นไปของโลก ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น จึงเกิดความสุขสงบอย่างแท้จริง